Starożytność
Za początek rozwoju religii chrześcijańskiej uznaje się narodziny Jezusa Chrystusa. Powstała w I połowie I wieku w Judei wskutek działań Jezusa z Nazaretu. Pierwszymi wyznawcami byli nawróceni Żydzi. Początkowo wyznawcy nowej religii mierzyli się z prześladowaniami, grożbą tortur i kary śmierci. Nie powstrzymało to jednak zwolenników Jezusa przed głoszeniem słowa Bożego i wspólnota chrześcijańska rosła w siłę. W 313 roku cesarz Konstantyn Wielki, na mocy edyktu mediolańskiego, całkowicie przerwał prześladowania, nadając chrześcijanom taki same prawa, jak wyznawcom innych bogów. Wkrótce, w 380 roku, chrześcijaństwo zostało oficjalną religią imperium.
Średniowiecze
W kolejnych wiekach wyznawcy Jezusa stawali się coraz liczniejszą i bardziej wpływową grupą, której nie zdołał osłabić nawet zamęt, panujący po upadku potężnego Cesarstwa Rzymskiego. Przeciwnie, chrześcijanie szybko zaczęli dokonywać chrystianizacji pogańskich krain, poszerzając strefę wpływów i umacniając status dominującej religii w Europie.
W średniowieczu chrześcijaństwo przeżywało złoty okres, a papież stojący na czele Kościoła był jedną z najważniejszych osobistości cywilizowanego świata. Kościół miał wielkie znaczenie dla rozwoju ówczesnej kultury, sztuki, systemu edukacji czy sytuacji politycznej na całym świecie.
Nowożytność i współczesne chrześcijaństwo
W okresie nowożytnym doszło do tak zwanej reformy, dokonanej przez Marcina Lutra odnowy Kościoła, która w efekcie doprowadziła do podziału na nowe odłamy chrześcijaństwa. Po rozpadzie Cerkiew Prawosławna i Kościół Katolicki wzajemnie obłożyły się anatemami.
Z czasem liczba odłamów zwiększała się. Obecnie ponad 30% ludności na świecie identyfikuje się z religią chrześcijańską, z czego 1,1 miliarda to katolicy, a 800 milionów to protestanci.