Świętokradztwo to celowe wyrażanie braku szacunku w stosunku do obiektu kultu. Może przejawiać się zarówno w postaci czynów, jak i słów. Zgodnie z nauką kościoła katolickiego świętokradztwo jest grzechem ciężkim, z którego należy się wyspowiadać. Jaki jest katalog zachowań świętokradczych i czy w każdej sytuacji są one grzechem?
Co to jest świętokradztwo?
Zgodnie z Kodeksem Kościoła Katolickiego, grzech świętokradztwa polega na profanowaniu czynności liturgicznych, sakramentów, a także miejsce oraz osób związanych z Bogiem. Jest o przewinienie traktowane jako grzech ciężki, a jego najgroźniejszą formą jest świętokradztwo popełnione w stosunku do Eucharystii. Wynika to z tego, że to właśnie w niej obecny jest Chrystus.
Współcześnie najpowszechniejszą formą świętokradztwa jest nadmierne używanie imienia Boga w mówię potocznej. Jest to zresztą bezpośrednie naruszenia jednego z dziesięciu przykazań. Celowe i świadome niszczenie budynków sakralnych również jest uznawane za świętokradztwo – wynika to z zamierzonej intencji mającej doprowadzić do znieważenia Jezusa.
Świętokradztwo w prawie świeckim
Również prawo świeckie uznaje świętokradztwo za grzech. Instytucja ta jest uregulowana w Kodeksie Karnym pod postacią obrazy uczuć religijnych. Jest to występek, za który w zależności od okoliczności określonej sytuacji, grozi sankcja grzywny, pozbawienia wolności lub jej ograniczenia na okres nieprzekraczający dwóch lat.
Czy świętokradztwo jest zawsze grzechem ciężkim?
W niektórych sytuacjach świętokradztwo nie jest uznawane za grzech ciężki. Aby czyn spełniał przesłanki grzechu, musi być dokonany świadomie oraz dobrowolnie. Przykładem obrazującym tę problematykę może być komunia święta przyjęta z grzechem ciężkim na sumieniu. Jeśli osoba przystępująca do sakramentu Eucharystii zdawała sobie sprawę ze swojego przewinienia – komunia zostanie uznana za świętokradcza. Jednak jeśli czyn został popełniony, ale dana osoba nie była go świadoma – komunia nie jest uznawana za świętokradczą. W przypadku następczego zauważenia, że sakrament został przyjęty w stanie grzechu – należy niezwłocznie udać się do spowiedzi aby odzyskać stan łaski uświęcającej.
Podsumowując – świętokradztwo polega na znieważeniu Boga lub miejsc i osób, które są mu oddane. Aby dany czyn został uznany za świętokradczy, musi być popełniony w pełni świadomie oraz dobrowolnie. Sytuacje wyłączające wolność czy świadomość z jakiegokolwiek powodu są przesłankami przesądzającymi o tym, że grzech nie został popełniony, a stan łaski uświęcającej nie jest przerwany.
Źródło: cudaboze.pl